در فرهنگ اسلامی، خانواده، کانون خوش بختی، آرامش، غم زدایی و تغذیه عاطفی انسان هاست. سالمندان، ستون های استوار خانواده ها هستند و پایدار ماندن و آفت زدایی از خانواده وابسته به پاس داشتن حقوق و حرمت آنان است. از این رو باید در کانون خانواده، با صمیمانه ترین دل جویی ها، اندوه های طاقت سوز آنان را زدود و بر زخم هایشان مرهمی از محبّت و نوازش نهاد، باید به آنان خدمت و محبّت کرد و در برابرشان دست اطاعت بر سینه نهاد و به تکریم، بر دست هایشان بوسه زد. باید حرمت آنان را متواضعانه پاس داشت و چونان مادری مهرورز، سبدسبد بر دامنشان گل افشاند تا گل لبخند مهمان همیشگی لب های مهربانشان باشد و در سایه سار آرامش بخش خانواده، تمام رنج ها و ناکامی های بیرونی خود را بدرود گویند.

درتکریم سالمندان همین بس که بدانیم آنان بهترین راهنما و کارآمدترین مدیران و مشاورانند، و دنیا با تفکر سالمندان و حرکت جوانان است که اداره میشود. نگرش امروز ما به سالمندی و افراد سالمند تعیین میکند که چگونه ما و کودکان و نوه هایمان زندگی را درسالهای آینده تجربه خواهیم کرد.در واقع سالم پیر شدن یک موفقیت است و برای سالم پیر شدن همیشه پیشگیری موثرتر از درمان است. پس در تکریم سالمندان و کمک به بهبود شیوه زندگی آنان بکوشیم.