سالمندی یکی از مراحل رشد است که بدلیل تغییرات وسیع در حوزه کارکرد زیست شناختی ،روانشناختی وجامعه شناختی منجر به تغییرات در کارکردهاونقش ها ی فرد در جامعه می گردد و سرنوشتی است که تمامی افراد بشر از هرگروه وهر نژاد وفرهنگی آن را تجربه می کند.

برخورداری مناسب واستفاده درست ازاین دوران نقش به سزایی در سلامت روان سالمند و دیگر گروههای سنی رابه دنبال خواهد داشت بعبارت دیگر

تامین بهداشت روانی سالمندان تاثیر مهمی بر بهداشت فرد و جامعه می‌گذارد و عوامل چندی دراین ارتباط دخیل هستند.

یک سالمند در صورت سپری کردن دوران سالمندی به صورت مطلوب و کارآمد می تواند اثرات مفید و موثری در توسعه پایدار، افزایش سطح سلامت روانی جامعه، کاهش آسیب های اجتماعی و احساس رضایتمندی افراد جوان جامعه داشته باشد ولی گاهی در جامعه باورهای نادرستی رشد می کند که می تواند اثرات مخربی را به همراه داشته باشد.

 از قبیل اینکه سالمند فاقد بهره وری بوده ویا دیگر مولد نیست.

- افراد پیر در مقابل تغییر مقاومت می کنند.

- پیری مترادف است با اضمحلال وغیر موثر بودن

این باور ها منجر به کناره گیری، منزوی شدن، احساس نارضایتی درونی وحتی بیماری هایی مثل افسردگی و اضطراب در سالمندمی گردد که این امر موجب کاهش اثرات مفید سالمندان در جامعه می شود.

ازآنجایی که دوران سالمندی همراه است با نیازهای مادی وغیر مادی سالمندان، این خود موجب می گردد افراد جامعه نسبت به این گروه احسان و کمک نمایند، احسان و دستگیری نیازمندان موجب ایجاد آرامش ودر نتیجه برقراری امنیت اجتماعی می شود و در نهایت جامعه به تعادل و توازن و رشد و پیشرفت دست می یابد. اگر منشاء اعمال والدین کمک به دیگران باشد واز سوی دیگر دولت ها نابرابری ها و کاستی های اجتماعی را از بین برده و عدالت را در جامعه برقرار کنند حس نوعدوستی در اجتماع تقویت می گردد.

ازدیدگاه روانشناختی انفاق به نیازمندان علاوه بر این که موجب کاهش فقر و برقراری توازن اجتماعی می شود بر روان انسان نیز اثر مطلوبی دارد از آن جمله می تواند به ایجاد حس شادمانی و افزایش انرژی روانی و تقویت حس اعتماد به نفس در انسان اشاره کرد.                               

دریک جامعه متعارف ومتعادل ،سالمندان نقش سرپرست و راهنما را ایفا می کنند و سایر افراد ازآنها پیروی کرده وشیوه های زندگی را می آموزند.آنان بامعاشرت وانس با نسل جدید می کوشند مفهوم زندگی را برای آن ها روشن کنند ومراقب باشند لغزش وخطایی ازایشان سرنزند. اما اگر این موضوع به خوبی برای سایر گروههای سنی از قبیل نوجوانان وجوانان تبیین نگردد منجر به افزایش فاصله نسل ها شده و گاهی به صورت بدبینی، تحقیر و گاه دشمنی در می آید و گاه موجب طغیان جوانان در مقابل سالمندان می گردد. شناخت طبیعت دو نسل و انتخاب راه مناسب برای نزدیک کردن دونسل به یکدیگر در ایجاد این محیط آرام وخوب بسیار موثر است .

این گروه در تصمیم گیری ها وحل مسائل و دشواری ها، ورزیده وبا تجربه شده اند و بکارگیری شیوه های موثر در حل مسئله می تواند درافزایش مهارت های زندگی سایر گروهها ی جامعه نقش یک الگو را بازی کند واین منجر به افزایش دانش ومهارت های زندگی سایر گروههای سنی می گردد که نهایتا منجر به افزایش سطح سلامت روانی جامعه می شود .

سالمندان دراین مرحله اززندگی تصویر روشن تری از زندگی به دست می آورند وراه و روش زندگی را بهتر فرا گرفته ومتوجه لغزش ها واشتباهات گذشته می شوند وفرد سالمند در کنترل هیجانات خود مهارت لازم را کسب می نماید این موضوع هم نقش بسزایی درآموزش سایر افراد در کنترل هیجانات بالاخص هیجانات منفی مثل اندوه، خشم واضطراب دارد و دیگران با الگوبرداری از این موضوع، مهارت های لازم را کسب می نمایند و در نهایت این موضوع هم در افزایش سطح سلامت روان جامعه وکاهش آسیب های روانی اجتماعی از قبیل خشونت، درگیری، افسردگی و اضطراب می شود. با توجه به اینکه در دوران سالمندی افزایش علاقه به برقراری روابط بسیار نزدیک با دوستان ایجاد می گردد، این پدیده موجب بروز ویژگی در این گروه از افراد می گردد که باعث می شود آنها نقش موثر ومطلوبی را در جامعه ایفا کنند .

احساس صمیمیت ومحرمیت :این ویژگی سالمندان موجب بسط وگسترش همدلی و صمیمیت دربین افراد خانواده وحتی خانواده ها می گردد.

امکان تصمیم گیری راحت: این ویژگی دوران سالمندی همچون سایر خصلت ها نقش موثری در آموزش مهارت های زندگی به افراد در ارتباط با او خواهد داشت.

تسلی خاطر در موقع ناراحتی: وجود سالمندان در جامعه ومحیط خانواده به عنوان یک منبع حمایتی بالاخص از جنبه حمایت عاطفی در مواقع بحران واسترس و ناملایمات هیجانی، نقش مفید و بسزایی داشته و می تواند در کنترل هیجانات موثر باشند.

 با افزایش علاقه سالمندان به اجرای مراسم دینی و احساس اطمینان و رضایت خاطر بیشتر از این عمل، سالمندان می توانند که در تحکیم باور های دینی و مذهبی و همچنین رشد و توسعه شخصیت اخلاقی افراد مرتبط با آنها نقش مهمی را ایفا نمایند، چرا که تحکیم این باورها یک عامل حفاظت کننده در مقابل آسیب های روانی واجتماعی در نوجوانان وجوانان خواهد بود .