به زمان حال توجه کنید

غصه خوردن بابت اتفاقات گذشته، مجازات خود و نیز نگران آینده بودن، ضمن آنکه مشکلی را حل نمی کند سبب افسوس، نگرانی و اضطراب خواهد شد. بنابراین باید از لحظاتی که داریم حداکثر استفاده را ببریم. متأسفانه برخی از والدین، زندگی نمی کنند بلکه فقط به سرعت می دوند و به حدی هیجان زده شده که خسته می شوند و تمامی منظره های زیبای محیط آرامی که در آن عبور می کنند از نظرشان دور می ماند. بطوریکه برای هدفی که در افق دور دست قرار گرفته با خستگی به استقبال آن رفته و وقتی به آن می رسند دیگر پیر و فرسوده شده و لذتی از آن نمی برند.

با خودمان دوست شویم

گاهی از اوقات لازم است ضمن نقد بی رحمانه خود ( که از نشانه های سلامت روان است) نسبت به شناسایی نقاط ضعفمان اقدام نماییم و در جهت رفع آنها همت گماریم.

در کلمات روزمره از جملات منفی و نیز بزرگ جلوه دادن مشکلات و نگرانی ها پرهیز نماییم

سعی کنیم در گفتگوها در خصوص جنبه های خوشایند زندگی و موفقیت ها سخن بگوییم و همواره با تقویت مثبت اندیشی، در دوری از افکار منفی و مأیوس کننده مبادرت ورزیم تا موتور ذهنی فرزندانمان خاموش نگردد.

سعی کنیم با تولید هیجان مثبت، اشتیاق، حرارت و سرشار از شادی، فضای منزل را آکنده از صفا، محبت، مهر و عطوفت نماییم.

تعریف یک لطیفه، پاشیدن مشتی آب بر سر و روی فرزندان، ترکاندن یک بادکنک و امثال آن سبب تغییر فضای بی روح منزل خواهد شد.

انتظارات و توقعات خود را مشخص نماییم

بسیاری از ناراحتی ها ریشه در انتظارات مبهم و نامشخص داشته که سبب ناراحتی، سوء تفاهم، شک و تردید، نگرانی و بی اعتمادی می شود، بنابراین سعی کنیم توقعات خود را به صورت شفاف در منزل بیان کنیم.

درفضای منزل به چیزهای بسیار کوچک توجه کنیم

مهربانی و اظهار محبت های کوچک به فرزندان، فضای خانه را با طراوت، گرم، صمیمی و شاداب می نماید.

ارتباطات موثر و سازنده اجتماعی را در فرزندان خود تقویت کنیم

اصولأ فرزندان برون گرا و جمع گرا به دلیل ویژگی های رفتاری، ارتباطات مثبت و مناسب با والدین و دوستان خود داشته و در برنامه های اجتماعی –فرهنگی و مذهبی مشارکت جدی دارند، لذا دارای عواطف مثبت و شاد هستند برخلاف فرزندانی که شخصیت های درون گرا داشته و علاقه ای به ارتباطات اجتماعی ندارند.

توکل به خدا، صداقت، تفاهم، یکدلی، قناعت، ساده زیستی و رفاه نسبی را در فضای خانه توسعه دهیم.

باور کنیم اصول برشمرده، مبنای اصلی شادمانی خانوادگی هستند. توجه صرف به حصارهای مادی و معیارهای اقتصادی سبب افسردگی، کاهش گرما و صمیمیت خانواده شده و نابودی شادمانی خانوادگی را به دنبال خواهد داشت.

به تلاش ها و موفقیت های خود ببالیم تا شاداب و خرسند شویم.

قرار گرفتن فرزندان در مسیر رسیدن به موفقیت و تلاش و کوشش برای حصول نتیجه، حتی در صورتیکه به نتیجه دلخواه ( مانند قبول شدن در کنکور و ...) نائل نشوند، سبب امید، اطمینان، اعتماد به نفس و شادمانی آنان شده و انگیزه هایشان برای نیل به موفقیت بیشتر و بیشتر خواهد شد.

خاطرات شیرین زندگی را مرور کنیم.

یادآوری خاطرات شیرین گذشته، سبب خواهد شد " اکنون " را نیز شیرین کنیم.

خانه تکانی روانی کنیم.

هر روز در چند نوبت نسبت به خانه تکانی درونمان اقدام کنیم. بطوریکه ضمن احوالپرسی از خودمان، با دور ریختن قضاوت و رفتار نامناسب دیگران با ما و بی توجهی به آنها، از شادی هایمان بطور جدی محافظت کنیم.

به تنوع و تغییر در شرایط فیزیکی زندگی همواره توجه کنیم.

برخی از اوقات با ایجاد تغییر مناسب در رنگ لباس ( استفاده از رنگ های شاد و روشن )، تغییر چیدمان اتاق ها، مبلمان خانه و نظایر آن، از یکنواخت شدن زندگی خارج شده و قلمرو شادی و نشاط را در زندگی مان توسعه بخشیم.

بازی های کلامی را در منزل تقویت کنیم.

بطوریکه با تولید طنز، ضرب المثل های مناسب و گفته های خنده دار سبب نشاط خود و فرزندانمان شویم.