پلاک دندانی در صورتی که حذف نگردد در ابتدا باعث التهاب لثه می شود و رفته رفته پلاک از حالت نرم به حالت سخت تبدیل شده، که اصطلاحاً جرم دندان نامیده می شود.جرم بین لثه و دندان فاصله می‌اندازد و چسبندگی لثه به دندان را از بین می‌برد، بنابراین لثه‌ها تحلیل می‌روند.به همین علت است که خیلی اوقات پس از جرم‌گیری تصور می‌کنیم از بلندی لثه‌هایمان کاسته شده و بین دندان‌ها فاصله افتاده است، اما حقیقت این است که این فاصله تا به حال توسط جرم پر شده بود و قابل رویت نبوده وقتی جرم ها را بر میداریم تازه متوجه تحلیل لثه بر اثر وجود جرم می شویم .جرم ، محلی برای رشد و فعالیت میکروب‌های بیماری‌زاست که محصولات سمی ‌این میکروب‌ها لثه‌ها را بیمار می‌کند.یک لثه سالم، صورتی رنگ و براق بوده و محکم به سطح دندان می چسبد، اما ‌ترشحات و مواد‌ زاید ناشی از فعالیت این میکروب‌ها، موجب التهاب و عفونت لثه می‌شود و به همین دلیل است که لثه در مجاورت جر‌م‌ها، قرمز، شل و اسفنجی است.اثرات مضر جرم به همین جا ختم نمی‌شود. به دنبال التهاب لثه، استخوان اطراف دندان نیز تحلیل رفته و دندان با از دست دادن بافت‌های نگه دارنده خود به مرور زمان لق خواهد شد.بیماری‌های لثه باعث تشدید بیماری‌های سایر اعضای بدن می‌شوند. سموم باکتری‌های موجود در جرم با انتشار در رگ‌های خونی لثه، وارد سیستم گردش خون می‌شود و می‌تواند موجب بالا رفتن قند خون در افراد دیابتی، تشدید بیماری‌های قلب و عروقی و حتی ‌زایمان زودرس شود.