بر اساس مستندات آمده در جهان، صنایع دخانی سهم زیادی در تحمیل خسارات زیست محیطی به کره زمین دارند. این صنایع با تولید ساالنه 48 مگاتن گاز گلخانه ای معادل دی اکسید کربن باعث تغییرات آب و هوایی و بر هم زدن تعادل آب و هوا در کره زمین میشوند؛ منابع محیط زیست را هدر داده و به اکوسیستم ها آسیب می رسانند.

سالانه حدود 3.5 میلیون هکتار زمین برای کشت توتون از بین می رود. کشت توتون، فرایند جنگل زدایی به ویژه درکشورهای در حال توسعه را تشدید میکند. جنگل زدایی با هدف ایجاد مزارع توتون باعث تخریب خاک و "بازده نامناسب" یا کاهش ظرفیت زمین و خاک برای رشد هر گونه محصول یا پوشش گیاهی دیگر میشود.

زمینهای حاصلخیز که میتواند برای کشت محصوالت غذایی استراتژیک و مورد نیاز جامعه استفاده شوند، برای تولید تنباکومورد بهره برداری قرار می گیرند. گیاه توتون مواد غنی خاک را از بین برده و حاصلخیزی خاک را کاهش میدهد، از این رو ممکن است این زمینها برای رشد سایر محصوالت کشاورزی کاربردی نداشته باشند. کاهش ظرفیت خاک واز بین رفتن مواد مغذی آن، ناامنی غذایی و چالشهای تغذیهای را تشدید میکند. احیای خاک پس از کشت توتون فرایند پرهزینه ای است. بر اساس داده ها و اطالعات جمع آوری شده در سال 4108، در بنگالدش در طول یکسال 2.41 میلیون دالر صرف معکوس کردن اثرات منفی خاک در زمینهای توتون کاری شده است.

بیابان زایی منتسب به کشت توتون در بسیاری از کشورها از جمله برزیل، هند، اردن و کوبا دیده میشود. اثرات زیست محیطی ناشی از کشت توتون، فشار مضاعف را به منابع کمیاب و اکوسیستمهای شکننده زمین تحمیل میکند. این امر به ویژه برای کشورهای در حال توسعه بسیار خطرناکتر است، چرا که سهم تولید تنباکو و محصوالت دخانی در این کشورها بیشتر است. بار زیست محیطی این موضوع بر دوش کشورهایی خواهد بود که توان مقابله با آن برایشان کمتر و سختتر است واین در حالی است که سود سرشار تولید دخانیات نصیب غول های صنایع دخانی که در کشورهای با درآمد باال هستند، خواهد شد.

صنایع دخانی با معرفی محصوالت جدید، سبزشویی و حمایتهای مالی از طرح های پایدار محیط زیست و ارایه گزارش در خصوص استانداردسازی محصوالتشان در پی آن هستند که به دنیا و مصرف کنندگان خود اعالم نمایند که محصوالتشان فاقد هر گونه ضرر و آسیب به محیط زیست بوده و به نوعی دوستدار محیط زیست هستند،

بدیهی است نباید فریب ترفندهای این صنایع را خورد. کاهش مصرف دخانیات باید به عنوان یک اهرم کلیدی برای دستیابی به همه اهداف توسعه پایدار شناخته شود، نه فقط اهدافی که مستقیماً با سالمت مرتبط هستند. این پویش از دولت ها و سیاست گذاران می خواهد تا قوانین را وضع و تقویت کنند و تولیدکنندگان تنباکو و مواد دخانی را در قبال هزینه های زیست محیطی و اقتصادی ناشی از تولید این محصوالت، مسئولیت پذیر و پاسخگوبنمایند.