آیا دیابتی های نوع 1 بیشتر مستعد ابتلا به COVID-19هستند؟

بر اساس نظر پزشکان و متخصصان؛ خیر! افراد مبتلا به دیابت نوع 1 که دیابت کنترل شده دارند، خطر بیشتری نسبت به دیگران ندارند. اما کسانی که به طور مداوم قند خون بالایی دارند ممکن است آسیب پذیرتر باشند.

متخصصان می‌گوید: “دیابت نوع 1 خود به تنهایی عامل خطری برای ابتلا به COVID-19  محسوب نمی‌شود. همان‌طور که می‌دانیم کنترل نامناسب دیابت و قند بالا بدن را مستعد ابتلا به همه عفونت‌ها می‌کند و این بیماری نیز از این قاعده مستثنی نیست. افراد مسن با بیماری زمینه‌ای باید بیشتر مراقب باشند و پیشگیری کنند ولی جوانان سالم یا با بیماری زمینه‌ای کنترل شده ریسک بالاتری ندارند.

چرا سازمان های جهانی و وزارت بهداشت، مدام "دیابت" را یک عامل خطر اعلام می‌کنند؟

اینکه می‌گویند “افراد مبتلا به دیابت در خطر بیشتری هستند ” یک طیف گسترده و بدون استثنا را شامل می‌شود. در مورد دیابت نوع 1 و حتی دیابت نوع 2، منظور آن‌هایی هستند که کنترل خوبی ندارند.

 در مورد دیابت باید عوامل دیگری مانند سن، سایر بیماری‌ها و کیفیت کنترل قند خون در نظر گرفته شود و نباید همه دیابتی‌ها را یکی دانست. سازمان های جهانی بهداشت اعلام کردند که افراد مبتلا به دیابت در صورت ابتلا به کروناویروس جدید احتمال بستری و مرگ و میر بیشتری دارند، در صورتی که اگر عوامل مختلفی که ذکر شد در نظر گرفته شود، تفاوت چشمگیری ایجاد می‌شود. براساس اطلاعاتی که تاکنون درباره COVID-19داریم؛ احتمال ابتلای دیابتی‌های نوع 1 مساوی با سایر افراد سالم جامعه است. 

در صورت ابتلای یک دیابتی نوع 1 به بیماری کرونا، آیا احتمال بیشتری وجود دارد که عوارض جدی این بیماری ایجاد شود؟

خیر! کنترل مناسب قند خون در طول دوره بیماری، مثل هر بیماری دیگری، از ابتلا به عوارض جدی آن بیماری جلوگیری می‌کند. مدیریت مناسب دیابت در روزهای بیماری چالش برانگیز است، ولی با رعایت توصیه های خود مراقبتی دیابت در روزهای بیماری قابل انجام است.

آیا دیابت نوع 1 نوعی نقص ایمنی یا ضعف ایمنی محسوب می شود ؟

دیابت نوع 1 ضعف ایمنی نیست و با نقص ایمنی که باید داروهای ضد رد پیوند یا شیمی درمانی مصرف کنید کاملا متفاوت است. قند بالا بدن را مستعد عفونت می‌کند و قدرت بدن را برای مقابله با بیماری کاهش می‌دهد. بنابراین فرد مبتلا به دیابت نوع 1 با کنترل مناسب قند خون ضعف ایمنی نخواهد داشت.

آیا کودکان مبتلا به دیابت مستعد ترهستند؟

بر اساس اطلاعات به دست آمده از چین و ایتالیا و کشورهایی که مدت طولانی‌تری با بیماری درگیر هستند؛ کودکان و نوجوانان بسیار بهتر با بیماری مقابله می‌کنند و علائم بیماری خفیف است و یا اصلا علامتی ندارند.

تعداد خیلی کمی از مبتلایان در جهان را کودکان و نوجوانان تشکیل می‌دهند. و تعداد کمی از کودکان مبتلا، علامت‌دار می شوند. این به این معنی است که کودکان مبتلا می‌شوند ولی علائم خاصی از بیماری را نشان نمی‌دهند و این باعث می‌شود آنها ناقلین خاموش باشند و باعث گسترش شیوع بیماری از طریق عطسه، سرفه و بزاق خود شوند.

آیا اشکالی دارد که فرزندم را به دیدن پدربزرگ یا مادربزرگ دیابتی اش ببرم؟

بله! این روزها باید تا جای ممکن “فاصله اجتماعی” را رعایت کرد. کودکان باید از افراد مسن دور باشند. زیرا افراد مسن چه دیابتی چه غیر دیابتی مستعدتر هستند و احتمالا انواع مختلفی از بیماری‌های زمینه‌ای دیگری را نیز دارند. کودکان هم بزرگ‌ترین گروهی هستند که می‌توانند با وجود ابتلا و ناقل بودن، بدون علامت باشند.

علاوه بر کودکان، افراد دیگر نیز ممکن است در دوره نهفتگی ویروس باشند و هنوز علایم بیماری را نشان نداده باشند. برای همین مهم‌ترین توصیه این روزها حفظ فاصله با افراد، به ویژه مسن‌ترها و افراد بالای 70 سال است. حتی اگر در خانه مسئولیت نگهداری از یک فرد مسن را دارید، فاصله مناسب و نکات ایمنی را رعایت کنید.

در صورتی که با فردی زندگی می‌کنیم که احتمال بالاتری برای ابتلا به کروناویروس دارد، مثل دیابت یا سن بالا یا سایر بیماری‌های زمینه‌ای چه اقداماتی باید انجام دهیم؟

بهترین کار این است که خطر ابتلای خود را به حداقل برسانید تا امکان انتقال بیماری به آن فرد کم شود. ممکن است ناقل بدون علامت باشید یا ویروس را با خود به خانه بیاورید، زیرا این ویروس می‌تواند چند روز روی سطوح مختلف زنده بماند. اگر کار ضروری دارید یا مجبور هستید خارج از خانه کار کنید؛ موقع ورود به خانه، به سطوح دست نزنید، از بغل کردن یا بوسیدن اعضای خانه اجتناب کنید. دستان خود را بلافاصله خوب بشویید و با دستمال کاغذی تمیز به جای حوله دستان خود را کاملا خشک کنید و فورا آن را درون سطل زباله در دار بیاندازید. دستشویی‌های خانه را کاملا ضدعفونی کنید و به هیچ عنوان از حوله مشترک استفاده نکنید.

کارکنان مراکز درمانی باید لباس های خود را پس از ورود به خانه در آورده و جداگانه بشویند و قبل از تماس با سایر افراد خانه ترجیحا دوش بگیرند.

به طور کلی، احتمال ابتلا به COVID-19چقدر است؟

احتمال ابتلا به بیماری جدی و خطرناک برای اکثر افراد جمعیت کم است. شدت بیماری از بی‌علامت و بسیار خفیف، تا شدید و کشنده گزارش شده است. ولی شواهد حاکی از آن است که اکثر افراد به نوع خفیف مبتلا می‌شوند. بر اساس گزارشی از چین فقط 16 درصد افراد مبتلا، دچار عوارض جدی بیماری شدند. 80 درصد مرگ و میر در افراد بالای 60 سال و مسن‌تر و دارای بیماری زمینه‌ای بوده و شدیدترین عوارض در افراد بالای 85 سال گزارش شده است.

اگر این بیماری قابل کنترل است، پس این همه احتیاط و نگرانی برای چیست؟

اخطارها فقط برای شخص ما نیست! برای این است که ما در برابر افراد آسیب‌پذیرتر و کادر درمانی کشور خود مسئول هستیم و باید با اقدامات خود از شلوغی بیش از حد بیمارستان‌ها و مراکز درمانی جلوگیری کنیم.

نباید بترسید، 90 درصد از ما ممکن است علایمی در حد سرماخوردگی ساده را تجربه کند ولی هر فرد، به تنهایی، در برابر جامعه و کادر درمان مسئول است، چون این ویروس جدید است و هیچکس در برابر آن ایمن نیست.

این طبیعی است که نگران و عصبی باشید، چون زندگی همه ما تحت تاثیر قرار گرفته و تغییر کرده است.! باید با شرایط جدید کنار بیایید! و روش (روتین) جدیدی خلق کنیم. سخت است ولی کمک می‌کند اوضاع بهتر شود و جان بسیاری از افراد را نجات خواهد داد.

به کوشش واحد یماریهای غیرواگیر معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کاشان