آمادگی برای برابری با بحران نیازمند این است که دست اندرکاران –یعنی دولت، آژانس های بشردوستانه، سازمان های محلی ، جوامع و افراد –ظرفیت ها، روابط و دانش آمادگی را داشته باشند و به طور مؤثر دربرابر بحران و یا وضعیت حاصل از اغتشاش پاسخ بدهند. این ها باید پیشتر و نیز در حین پاسخگویی، دست به اقداماتی بزنند که آمادگی آ نها را افزایش و خطراحتمالی آینده را کاهش دهد.

مردم مهارت ، دانش و ظرفیتهایی دارند و یا باید آن ها را کسب کنند تا با بحران مقابله کنند و بر آن ها غلبه یابند. مشارکت فعال در امدادرسانی  مبنایی اساسی برای حق زندگی با کرامت مردم است و خودیاری و ابتکارهای جامعه محور، از طریق بازگرداندن کرامت و کنترل مشکلات جمعیت های آسیب دیده به بهداشت روانی و اجتماعی کمک می کنند. دسترسی به حمایت های اجتماعی، مالی، فرهنگی و عاطفی، از طریق رسوم و سنن خانوارها، گروه های مذهبی، دوستان، مدارس و فعالیت های اجتماعی، موجب بازگرداندن عزت نفس و ارتقاء هویت فردی و اجتماعی می شود و آسیبپذیری را کاهش و مقاومت را افزایش می دهد.

برای شناسایی، و به تناسب، برای احیای شبکه های حمایتی و گروه های خودیاری، باید از مردم بومی حمایت کرد. میزان مشارکت مردم با میزان نزدیکی زمان وقوع بحران و شرایط فیزیکی، اجتماعی وسیاسی تعیین می شود. بنابراین؛ شاخص های مشارکت، باید با توجه به بافت موجود انتخاب شود و همه آسیب دیدگان را دربرگیرد. افراد بومی معمولاً نخستین کسانی هستند که واکنش نشان می دهند و حتی در همان آغاز امدادرسانی، همیشه در میان مردم سطحی از مشارکت وجود دارد. تلاش های آشکار برای شنیدن نظرات مردم، مشاوره با آنان و دخالت دادن ایشان در مراحل مقدماتی کار، در درازمدت باعث افزایش برابری و مدیریت اجتماعی دربرنامه ریز ی ها خواهدشد.ساز وکارهای بازخورد برای همه مردم آسیب دیده، بستری فراهم می کند تا در طراحی واجرای برنامه ها نقش داشته باشند این سازوکارها عبارتنداز: جلسات بحث گروهی، تحقیق، مصاحبه و جلسه هایی درباره «درس های آموخته » که با حضور نمایندگانی از همه جمعیت های آسیب دیده تشکیل می شود

درک موانع مشارکت همه مردم و رفع آن ها به منظور همکاری برابر آنان در برنامه ها، حیاتی است. برای حصول اطمینان از مشارکت همه گروه های مردم آسیب دیده، اعم از پیر و جوان و مرد و زن، باید کوشید و برای حمایت از افرادی که به خوبی سرپرستی نشده و یا مثلا به دلیل مذهبی یا قومی طرد شده اند، تلا شهایی ویژه کرد. نیز باید به مشارکت جوانان و کودکان، در موضوعات مربوط به خودشان، بها داد و بستری را فراهم کرد تا این اطمینان حاصل شود که دیگر در معرض آسیب و سو ءاستفاده قرار نمی گیرند.