سازمان غذا و داروی امریکا نسبت به مصرف داروی پلاویکس (کلوپیدوگرل) به همراه امپرازول هشدار داد. مصرف همزمان این دو دارو باعث کاهش معنی دار سطوح متابولیت فعال کلوپیدوگرل و کاهش فعالیت ضد پلاکتی این دارو می شود. این توصیه در نوامبر ۲۰۰۹ به بروشور دارو اضافه شده است.

بیماران در معرض حمله قلبی و دارای آنژین ناپایدار از داروی پلاویکس برای جلوگیری از لخته شدن خون همراه آسپیرین استفاده می نمایند، البته کلوپیدوگرل به صورت پروفیلاکتیک در بیماران مبتلا به آترواسکلوروز با ریسک انفارکتوس میوکارد و بیماری های عروق محیطی تجویز می شود.دوز اولیه این دارو ۳۰۰ میلیگرم و دوز نگهدارنده روزی ۱ مرتبه ۷۵ میلی گرم همراه با اسپیرین ۳۲۵ میلیگرم در روز به بیمار داده می شود .

مکانیسم اثر : کلوپیدوگرل سبب مهار اتصال ادنوزین دی فسفات به گیرنده های پلاکتی و در نتیجه سبب مهار تجمع پلاکتی می شود .

فارماکوکینتیک کلوپیدوگرل به عنوان پرودراگ پس از تجویز به فرم خوراکی سریعا به طور ناکامل از دستگاه گوارش جذب می شودو دارو به طور وسیعی توسط ایزوآنزیم های کبدی CYP2C19 به فرم فعال تبدیل می شود .پرودراگ و متابولیت فعال به میزان ۹۸-۹۴% به پروتئین های پلاسما متصل می شود

در صورت استفاده از امپرازول، اثر کامل ضد انعقادی پلاویکس را بدست نمی آورند ،